lipiec/sierpień

Dzięki zjednoczeniu sakramentem Eucharystii wierni, przyjmując Dary złożone na Ołtarzu, sami stają się darem dla Boga. Całe ich życie staje się zatem nieustającą służbą Bożą.

Dobrze jest, podejmując życiową decyzję mieć przy sobie kogoś takiego jak Jozue, który nie narzuca swoich poglądów i wyborów, ale poprzez swój przykład, dając publicznie świadectwo, potrafi przekonać do właściwej ścieżki.

J 6,55.60–69 Dzisiejszy fragment Ewangelii Janowej jest kontynuacją przemowy Jezusa, którą czytaliśmy przed tygodniem. Widzimy tu reakcję uczniów Jezusa na Jego słowa o tym, że to właśnie Jego Ciało i Krew są prawdziwym pokarmem i napojem dla wierzących. Uczniowie – podobnie jak Żydzi z wcześniejszej sceny – są zgorszeni. Dosłownie: „twarde jest to słowo”. Grecki przymiotnik skleros oznacza coś twardego, ale również coś nieprzyjemnego, trudnego. Występuje on również w pojęciu sklerokardia, czyli zatwardziałość serca. W języku polskim znajdziemy podobieństwo w słowie „skleroza”. Tak właśnie uczniowie opisują swoją reakcję na mowę objawieniową Jezusa. Być może jednak to nie słowo Jezusa jest twarde, ale serca uczniów są zatwardziałe i dlatego nie chcą przyjąć objawienia.

Wzorem tej służby człowieka wobec człowieka oraz uczestnictwa człowieka w sprawach Bożych, staje się sam Syn Boży Jezus Chrystus, a właściwie Jego relacja do Kościoła, który jest nie tylko Jego własnością, ale i Oblubienicą. Ta służba Chrystusa wobec Kościoła objawia się w Jego uświęceniu, oczyszczeniu i obmyciu, które wraz ze słowem Bożym czynią Jego oblicze pięknym, mimo zmarszczek grzechu, którym szpeci go człowiek należący do tej wspólnoty wiary.

Można przystępować do sakramentów świętych a sercem być jak najdalej od Boga. Wiara jest wielkim darem, o który wciąż na nowo trzeba się troszczyć. Trzeba wciąż uważać i strzec jej, aby ona nie rozmyła się w rutynie i codzienności, bo wtedy pozostanie tyko cynizm i gorycz przegranej.

Żyjemy w takich czasach, w których coraz więcej ludzi „wypisuje się” z Kościoła, dokonuje aktu apostazji. Inaczej mówiąc: wyrzeka się Chrystusa, zdradza Go. Dziwi nas to? Bulwersuje? Współczujemy im? Jest nam to obojętne? Różnie reagujemy na takie zachowanie. Kiedy Pan Jezus mówił o spożywaniu Jego Ciała i Krwi, wielu Jego uczniów też odeszło.