lipiec/sierpień

Pan nas wzmacnia, aby nasze serca były pełne pokoju, zaufania względem Niego, a nade wszystko pełne miłości. I to powinno nas cieszyć, że jesteśmy coraz mocniejsi duchem Chrystusowym.

Powołany Mateusz nie rozpoczął z Panem Jezusem żadnej dyskusji. Nie wypowiedział też ani jednego słowa sprzeciwu. Po prostu wstał i poszedł. Zostawił stanowisko swojej pracy, zmienił dotychczasowy styl życia, przyłączył się do Chrystusa. Dobrze, że tak postąpił, wybrał bowiem to, co dla niego było najlepsze.

Przekładając ten problem na naszą polską mentalność, można powiedzieć, że tak jak w sercu owych Nazarejczyków zrodziły się pytania: A dlaczego akurat On, syn Józefa i Maryi, przecież nasi synowie nie są gorsi, oni też nauczają w naszej synagodze; tak również w naszej rzeczywistości są osoby, które nie akceptują duchowego i intelektualnego rozwoju dzieci sąsiadów, znajomych. To chyba też jest zazdrość.

Obecność na dzisiejszej Eucharystii świadczy o naszej przynależności do Pana Jezusa. Jako chrześcijanie powinniśmy dołożyć wszelkich starań, by spotkanie z Nim przynosiło tylko dobre owoce. Ważne jest, byśmy wypowiadane słowa uzupełniali czynami. Oczywiście, że zadanie to jest niezwykle trudne.