listopad/grudzień

Po swoim upadku człowiek nie został opuszczony przez Boga. Przeciwnie, Bóg wzywa go i zapowiada mu tajemnicze zwycięstwo nad złem oraz podniesienie go z upadku. Fragment Księgi Rodzaju, który mówi na ten temat, został nazwany „Protoewangelią”, będąc pierwszą zapowiedzią Mesjasza Odkupiciela, walki między wężem i Niewiastą oraz ostatecznego zwycięstwa jej potomka.

Oczekiwałabym od kaznodziei wskazówek, w jaki sposób podejmować walkę ze złem, jak przezwyciężać pojawiające się pokusy oraz odpowiedzi na pytanie, czy z diabłem można iść na kompromis? Święty Łukasz w perykopie ewangelijnej przywołuje scenę zwiastowania. To właśnie przez Maryję, która była otwarta na słowo Boże, znaleźliśmy łaskę u Boga. Swoim fiat potwierdziła gotowość udziału w Bożym planie zbawienia świata.

Łk 1,26–38 Małżeństwo żydowskie w tamtych czasach zawierano w dwóch etapach. Pierwszy krok to kontrakt małżeński spisywany przez rodziny narzeczonych. Od momentu jego sporządzenia para była już publicznie uznawana za małżeństwo, jednak nie mieszkała razem. Kontrakty można było spisywać nawet wtedy, gdy narzeczeni byli jeszcze dziećmi. Drugi etap następował, gdy narzeczeni stawali się zdolni do spłodzenia potomstwa; wtedy w uroczystej procesji przeprowadzano narzeczoną do domu narzeczonego. W momencie zwiastowania Maryja i Józef byli właśnie na pierwszym etapie, czyli po spisaniu kontraktu. Podjęcie współżycia przed wspólnym zamieszkaniem byłoby nieprzestrzeganiem tradycji i hańbą dla małżonków. Mąż musiałby wypłacić odszkodowanie ojcu żony.

Dzisiejsza uroczystość nie mówi o cudownym poczęciu Jezusa z Ducha Świętego, w którym zawieszone zostały prawa natury. Mówi o poczęciu samej Maryi, które dokonało się w naturalnym porządku natury, z małżeńskiej bliskości rodziców Maryi Panny – Joachima i Anny. Święto Narodzenia NMP obchodzimy dziewięć miesięcy później – 8 września.

Warto zwrócić uwagę na słowa: „mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa”. Oznaczają one, że zanim w Chrystusie dokonało się dzieło zbawienia ludzkości, Maryja już czerpała z jego owoców, stając się dla świata znakiem nadziei.

Ze wszystkich ludzi na ziemi wybiera rodzinę Abrama, później znanego jako Abraham. Zawiera z nim przymierze obiecując, że przez jego rodzinę będzie błogosławił wszystkim rodzinom świata. Poddaje go licznym próbom, z których czasem wychodzi on zwycięsko, a czasem nie. Gdy rodzina Abrahama rozrasta się i staje się narodem, Bóg ponawia swoją propozycję przymierza.