marzec/kwiecień 2024

Nasze życie codzienne jest pełne pocałunków, które ludzie sobie przekazują przy powitaniu czy pożegnaniu. Niektórzy, będący ze sobą bardzo blisko, całują w usta, inni w policzek, a wreszcie inna grupa całuje dłonie w szarmanckim geście. Tego gestu nie wstydzą się młodzi, ludzie w średnim wieku i starsi, nie wstydzą się kobiety i mężczyźni. To znak uczucia, jakie łączy ludzi ze sobą. Także liturgia pełna jest pocałunków, choć może czasem sobie tego nie uświadamiamy. Kapłan całuje ołtarz na początku i na końcu Eucharystii, stułę przed rozpoczęciem świętych czynności, sprawowania sakramentów. Kapłan lub diakon całują księgę Ewangelii po jej odczytaniu, całują Boże słowo. Pocałunkami obdarzamy relikwie Krzyża Świętego, świętych i błogosławionych.