marzec/kwiecień 2024

Owocem spotkania ze Zmartwychwstałym ma być przemiana życia. Skoro, zgodnie ze słowami św. Pawła, „przaśni jesteśmy” (1 Kor 5,7), to naszym zadaniem jest porzucenie „starego kwasu” i naśladowanie Pana. Homilista może odnieść się do postawy Marii Magdaleny i uczniów, którzy doświadczyli pustki grobowca.

Czy Bóg rzeczywiście tak bardzo docenia żal i umartwianie się? Czy jest to jakaś doskonalsza wiara – ta okraszona łzami, opuszczoną głową i rezygnacją? Mam nadzieję, że nie. Niezmiennie jestem urzeczona pięknem Bożego stworzenia. Zapiera mi dech wielkość i różnorodność świata, talenty, zdolności twórcze i duchowe człowieka, cudowność ludzkiego ciała i jego funkcjonowania, akty niesamowitej odwagi i empatii u człowieka, jego wynalazki, postępy, niewyobrażalnie złożony i barwny świat przyrody.

Komentarz do czytań niedzielnych

Łatwo napisać, czym zmartwychwstanie nie jest. Ale napisać, czym zmartwychwstanie jest – to zadanie na całe życie, i to nie tylko dla teologa czy księdza. To zadanie dla każdego z nas. Najważniejsze zadanie w życiu, bo ono zadecyduje co z nami będzie.

Uwierzyliśmy, że On powstał z martwych i ta wiara kompletnie zmieniła perspektywę życia każdego z nas. Ale co z tymi, którzy, jeszcze pozostają „martwi”, którzy nie usłyszeli albo nie uwierzyli? Oto zasadnicze pytanie, jakie powinno się zrodzić dzisiaj w naszych sercach, nawet jeśli jest to, jak owa przysłowiowa łyżka dziegciu do beczki wielkanocnego miodu.

W takich emocjach i z tymi pytaniami w głowie apostołowie Piotr i Jan wchodzą do pustego grobu Jezusa i wtedy wszystko staje się jasne. Grób nie jest zupełnie pusty. Ewangelista Jan, naoczny świadek, zapisał, że zobaczyli tam leżące płótna i chustę, która była wcześniej na Jego głowie.