styczeń/luty 2024

Wspólnota Kościoła mocą Ducha Świętego otrzymanego w Eucharystii uświadamia sobie swoją skłonność do grzechu, zdaje sobie sprawę z dramatu grzechu oraz wkracza na drogę nawrócenia. Jednocześnie wierzący wezwani są do tego, aby otoczyć współczuciem i troską ludzi „zakażonych” grzechem. Troska ta może objawić się choćby w modlitwie za grzeszników, w upominaniu błądzących, w przebaczaniu przewinień oraz wspieraniu nawracających się w drodze powrotu do Boga. W ten sposób wspólnota wierzących naśladuje Chrystusa, który zbliżył się do trędowatego, był zdjęty litością, wypowiedział do niego słowo, dotknął go i uzdrowił.

Gdy dopuszczę „trąd” grzechu do siebie, to raczej nie wspólnota mnie odrzuca, lecz ja sam się izoluję, bo ta wspólnota to nie do końca jest moja bajka. Bywa też, że tłumaczę, iż nadal czuję się członkiem wspólnoty, nic złego się nie dzieje, jestem katolikiem, ale „dzisiaj jest inny świat”, więc trzeba „unowocześnić” przykazania, bo trąd to nie żadna choroba, a wręcz normalność.

Komentarze do czytań niedzielnych

Przywołajmy dzisiaj tych, kilku „odważnych trędowatych” z kart Biblii, którzy tak mocno doświadczyli miłosiernej, oczyszczającej i uzdrawiającej miłości. Popatrzmy na kobietę prowadzoną do Pana Jezusa przez tych, co uważali się za sprawiedliwych. Powiedzieli, że Mojżesz takie nakazał „uleczyć” ukamienowaniem. Mistrz z Nazaretu zaś schylił się nie po to, aby kamień sięgnąć, ale zacząć pisać – ich grzechy, ich niesprawiedliwość i zakłamanie: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem w tę kobietę”. Nikt nie rzucił, kamienie powypadały im z rąk i zaczęli odchodzić, począwszy od tych najważniejszych.

Duchowym trądem, który niszczy człowieka jest każdy grzech. Człowiek trędowaty, mimo iż żyje, tak naprawdę powoli umiera, kolejne części jego ciała stają się martwe. Człowiek żyjący w grzechu na zewnątrz wyglądać może niezwykle atrakcyjnie, lecz jego dusza powoli i nieubłaganie obumiera. Dokonuje się jego duchowa degradacja.

Pan Jezus też łamie zakaz. Dotyka chorego i mówi: „Chcę, bądź oczyszczony”. I nie chodzi tu tylko o łamanie zakazów, dla samego ich łamania. Chodzi o niesienie pomocy drugiemu człowiekowi. Pan Jezus wiele razy tak czynił. Dla Niego drugi człowiek był najważniejszy.