wrzesień/październik

W dzisiejszej homilii głoszący powinien zauważyć i podkreślić, że ten, kto uczestniczy we wspólnocie Kościoła, ciągle rodzi się na nowo, to znaczy ciągle doświadczając dotyku Jezusa w sakramentach, a zwłaszcza przeżywając spotkanie z Chrystusem w Eucharystii, może cieszyć się nowością i witalnością życia.

Chrystus jawi się jako świetny psycholog. Zapewne doskonale wiedział, że gdy się zakazuje rozpowiadania, tym bardziej rzecz będzie rozgłaszana. Czyżby Jezusowi tak naprawdę zależało na tym, żeby wieść o cudach rozniosła się i dotarła do wszystkich niewidomych i „niewidomych”, głuchych i „niesłyszących”, niemów i życiowo „niemych”? Aby przybyli i zostali dotknięci przez Boga?

Jk 2,1–5 Lektura Listu św. Jakuba może nas uleczyć z wyidealizowanego spojrzenia na pierwsze wspólnoty chrześcijańskie. Autor Listu mówi o różnicach społecznych we wspólnotach. Chrześcijanie pochodzili bowiem ze wszystkich grup: byli wśród nich nędzarze i niewolnicy, byli też członkowie dworu cesarskiego (Flp 4,22). Ludzki wzgląd – jak to potwierdza choćby dzisiejsze czytanie – często brał górę nad przykazaniem braterskiej miłości. Jakub apeluje, by przekraczać swoje uprzedzenia, by umieć spojrzeć głębiej i odkryć w każdej osobie przede

Jezus nie musiał dotykać człowieka, by go uzdrowić czy wskrzesić. Setnik, który przyszedł do Jezusa, proszą o zdrowie dla swojego sługi, powiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie”. I tak się stało. Jezus, przy grobie Łazarza, zawołał donośnym głosem do swojego zmarłego przyjacielu: „Wyjdź na zewnątrz”. I tak się stało.

Najważniejsze to fakt, iż jesteśmy beneficjentami cudownych skarbów złożonych przez Jezusa w skarbcu Kościoła. Wśród nich są: Eucharystia, Pokuta i Pojednanie, Kapłaństwo, Małżeństwo i pozostałe sakramenty. Jakimi jesteśmy w tej wspólnocie?

Historia ta nie jest tylko opisem cudownego uzdrowienia, ale przede wszystkim pokazuje, jak Jezus przynosi pełnię życia, jak usuwa bariery, które oddzielają nas od innych i od Boga. Słowo z dzisiejszej Ewangelii „Effatha” oznacza „Otwórz się”.