wrzesień/październik

Spożycie Ciała Pana podczas Mszy Świętej uzdalnia wiernych do uczestnictwa w misji Mistycznego Ciała Pana, czyli Kościoła. Wierni zbudowani przez spotkanie z Chrystusem zadającym pytania i słuchającym odpowiedzi wchodzą w szczery dialog ze światem współczesnym. Stałością przekonań i dobrych czynów, które wynikają z pewności zmartwychwstania, prowokują pytania o Chrystusa, budują Kościół od wewnątrz i przyczyniają się do jego wzrostu (por. KKK 2045).

No, bo jak Słowo, które jest kierowane do nas podczas mszy świętej w Ewangelii za pośrednictwem księdza, czy podczas czytań ze Starego i Nowego Testamentu za pośrednictwem lektora ma faktycznie trafiać do naszego serca? Jak podczas mszy nauczyć się koncentracji na tym, czego słuchamy? Jak nie myśleć o tym, co trzeba zrobić na obiad, o tym, co czeka nas w pracy w przyszłym tygodniu i czy nasze dzieci dobrze przygotowały się do sprawdzianów z matematyki i biologii w szkole?

Jk 2,14–18 Celem autora Listu Jakubowego jest przekazanie adresatom bardzo praktycznych wskazówek dotyczących codziennego praktykowania życia chrześcijańskiego. Prezentuje on czytelnikom sytuacje, które zdarzają się na co dzień, i zadaje im pytania o to, jak mają się wtedy zachowywać. Wyznawana wiara ma się konkretyzować w praktycznej posłudze miłosierdzia wobec potrzebujących braci i sióstr. Nauka św. Jakuba o konieczności uczynków do zbawienia zdaje się stać w sprzeczności z bardzo wyraźnymi stwierdzeniami św. Pawła o tym, że zbawienie przychodzi przez wiarę...

Pogrążenie w smutku jest mocnym sprawdzianem dla obu stron – i dla cierpiącego, i dla otoczenia. Bliski osoby w kłopotach oblewa swój test, jeśli nie chce słuchać, ale przecież także kiedy pozwala, by użalanie się nie kończyło, uzależnia od siebie. Z kolei sam cierpiący po pierwsze, powinien dopuścić otoczenie do swoich spraw, szukać pomocy.

Do ostatnich swych dni a nawet w wieczności rozpamiętywać będziemy zmarnowaną szansę na szczęście, spełnienie, dotrzymanie danego słowa, obronę najważniejszych wartości. Jeżeli nie przeżyjemy swojej życiowej Wizny, nie będziemy mogli osiągnąć zbawienia wiecznego.

Wiara i przyjęcie Jezusa jako Zbawiciela zostaje niemal natychmiast skonfrontowane z sytuacją trudną. Taką, która zdaje się nie mieścić w głowie i sama w sobie bardziej podobna jest (naszym zdaniem!) do działania Złego Ducha niż do scenariusza wydarzeń, które są w planie Opatrzności Bożej.