wrzesień/październik

Lud Boży uczestniczy w kapłańskiej, prorockiej i królewskiej funkcji Chrystusa, a zatem odpowiada kolejno za misję sprawowania sakramentów, głoszenia słowa Bożego i służby ludziom przez miłość (por. KKK 783). Dla chrześcijanina królowanie to służba (por. KKK 786), czyli miłość pełna poświęcenia, „biorąca” pod uwagę wszystkich, „stawiająca” najsłabszych w centrum zainteresowania i „obejmująca” ich troską (zob. Ewangelię).

Ewangelia jest też dla mnie pocieszeniem w sferze natury ludzkiej. My rzeczywiście bezustannie chcemy być najlepsi i mieć zawsze rację. Kłócimy się i jesteśmy chciwi. Nawet Apostołowie mając Jezusa na wyciągnięcie ręki, wpadli w tę pułapkę. Nie mogę pojąć, jak mogli zajmować się kwestią swego pierwszeństwa wobec sensacyjnej wręcz wiadomości, którą usłyszeli.

Jk 3,16 – 4,3 Dla Jakuba, tak jak dla starotestamentalnych mędrców, lekarstwem na zepsucie moralne i grzechy jest przyjęcie Mądrości Bożej. Życie niemoralne i bezbożne jest dla Apostoła życiem głupim i bezmyślnym. Chrześcijanin ma się kierować mądrością, która jest mu dana jako „dar z góry”. Uobecnia się ona we Wcielonym Słowie Bożym – Logosie.

Tylko głęboka więź z Panem Bogiem, która buduje się w czasie naszej osobistej modlitwy, rozwija w człowieku postawę miłości ofiarnej, gotowej do służby drugiemu człowiekowi. Potrzeba więc trwać na modlitwie każdemu z nas. Potrzeba trwać na modlitwie nam kapłanom, abyśmy potrafili służyć wszystkim wiernym, których Pan Bóg postawił na naszej drodze.

Dzisiaj oddaje się nam cały na ołtarzu. Niech już więcej nie zabija Go nasza mordercza zazdrość, nasze jałowe spory o to, kto ma rację i kto jest ważniejszy, nasze wojny i kłótnie, bo w takiej atmosferze każde małe dziecko zacznie płakać, odczuwając strach i lęk.

Świat się zmienia, ale wewnętrzne problemy człowieka pozostają cały czas takie same. Co nam dzisiaj proponuje Jezus Chrystus, aby wyrwać nas z nieustannego lęku o siebie, żądzy posiadania i zazdrości? Jezus widzi, że jego uczniowie ulegają mentalności tego świata.