maj/czerwiec 2025

Wszystko, co się kryje pod terminem „pokój”, staje się udziałem uczniów, których Jezus nawiedza w Wieczerniku po swoim zmartwychwstaniu, i udziałem uczestników liturgii, którzy te słowa słyszą. Jezus, mówiąc o przekazaniu pokoju, chce oznajmić, że daje nam samego siebie. Dar pokoju to dar obecności. Warto zwrócić tu uwagę, że jednym z pierwszych owoców zmartwychwstania Jezusa jest dar pokoju. Przenika on uczniów i sprawia, że wszelkie pytania tracą sens. Oni wiedzą, że otrzymali wszystko, czego potrzebowali: pokój, radość, Ducha Świętego, zdolność przebaczania i cel życia – misję, którą powierzył im Jezus. Takie samy dary Jezus przygotował w Eucharystii. Słowo „pokój” pojawia się tego dnia w liturgii 9 razy, można więc powiedzieć, że „pokój” przenika całą celebrację. Pragnieniem i dziełem Ducha Świętego jest to, aby uczestnicy zgromadzenia liturgicznego żyli życiem Chrystusa zmartwychwstałego (por. KKK 1091). W uczestnikach zgromadzenia liturgicznego przy pomocy Ducha Świętego ma się dokonać to, co dokonało się w Chrystusie. Jak mówi Katechizm, przekształcająca moc Ducha Świętego w liturgii przyspiesza przyjście Królestwa i spełnienie się misterium zbawienia (por. KKK 1107). W taki sposób każdy naśladowca Chrystusa staje się także naśladowcą Jego drogi, którą jest Misterium Paschalne. Wierny uczestniczy w „śmierci grzechu”, która jest ukazana przez symbolikę łamania hostii. W celebracji liturgicznej Duch Święty Ożywiciel sprawia, że martwy chleb staje się żywym Ciałem Chrystusa, a wino staje się zbawienną Krwią Chrystusa. Homilista powinien zaznaczyć, że zmartwychwstały Chrystus chce się wcielić w uczestnika liturgii mocą Ducha Świętego przez przyjęcie daru Eucharystii (Pielgrzymi nadziei, Program duszpasterski na rok 2024/2025).