Zesłanie Ducha Świętego
Sugestie programowe
Chrystus Pan ze swojej Pełni wylewa obficie Ducha
08/06/25
Jak możemy się spodziewać, Pawłowa metafora adopcji znajduje swoją drogę w liturgii Pięćdziesiątnicy. Jest zatem właściwe, że liturgiczny język adopcji – tak kluczowy dla naszego zrozumienia chrześcijańskiego chrztu – zamyka okres wielkanocny. Zgaśnięcie świecy paschalnej przypomina nam, że światło, które Chrystus przyniósł nam w Wielkanoc, nadal pozostaje w naszym sercu, a nawet jak język ognia nad naszymi głowami.
Chrystus uwolnił nas od strachu i podziałów i wprowadza nas do zjednoczonego królestwa Bożego pokoju, którym tylko Duch Święty może nas obdarzyć. Tajemnica Zesłania Ducha Świętego czerpie obficie z teologii Pawłowej, gdy tekst mówi: „Dopełniając bowiem Misterium Paschalnego, / obdarzyłeś dziś Duchem Świętym / tych, których uczyniłeś przybranymi dziećmi, / jednocząc ich z Jednorodzonym Synem. / Ten sam Duch, gdy narodził się Kościół, / otworzył wszystkim narodom poznanie Boga / i zgromadził wiele języków ziemi / w wyznaniu jednej wiary”. Nie trzeba dodawać, że sama nasza obecność na Eucharystii celebrującej Zesłanie Ducha Świętego może nam tylko przypominać o tym, jak Duch nas do siebie przyciągnął. Rzeczywiście, jesteśmy jednością z jednym chlebem i jednym kielichem, nie tylko z tymi, z którymi jesteśmy zgromadzeni, ale z Kościołem na całym świecie i tymi, którzy odeszli przed nami „naznaczeni znakiem wiary”. Ogień Ducha rozciąga się na cały Kościół – tych zgromadzonych na ziemi i tych w niebie. Wreszcie, liturgia uzyskuje dostęp do biblijnej dynamiki, która rości sobie prawo do wydarzenia Pięćdziesiątnicy jako doświadczenia zarówno wspólnotowego, jak i osobistego. Rzeczywiście, Duch napełnił cały Kościół, ale każdy członek, choć zróżnicowany, uczestniczy w Duchu, aby wyznać Credo: „Wierzę”. (Dawniej ten początek Wyznania Wiary brzmiał „Wierzymy”. W obecnym tłumaczeniu każda osoba musi wstać i zostać zaliczona do wielu, wyrażając „Abba, Ojcze”, wołając na mocy swojego chrztu. Jednak Credo jest wyrażane na głos jednym głosem i wspólną jednością gestów). Co więcej, kolekta ładnie podsumowuje działanie Ducha Świętego: modlitwa ta prosi wszechmogącego Boga o uświęcenie „całego Kościoła”, a także „serc wierzących”. Celebrans mówi: „Boże, ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię i dokonaj w sercach wiernych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii”. Kolekta jest zwierciadłem tej chwili, kiedy wszyscy zgromadzili się w jednym miejscu: „Wtedy ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i spoczęły na każdym z nich” (Pielgrzymi nadziei, Program duszpasterski na rok 2024/2025).
Dzięki niej „Bibliotekę Kaznodziejską” będziesz otrzymywał regularnie, w specjalnej cenie i z bezpłatną wysyłką! Sprawdź, jakie dodatkowe korzyści przygotowaliśmy dla Prenumeratorów.