marzec/kwiecień 2025

Do każdej stacji przypisano po trzy fragmenty słowa Bożego: ze Starego Testamentu, Ewangelii oraz listów Nowego Testamentu. Na podstawie tych cytatów można przeprowadzić jedno, dwa lub trzy nabożeństwa drogi krzyżowej. Wstęp (dla jednego nabożeństwa) Podczas dzisiejszego nabożeństwa drogi krzyżowej poprowadzą nas słowa Pisma Świętego. Przy każdej stacji usłyszymy najpierw fragment Starego Testamentu będący proroctwem męki i śmierci Jezusa; następnie urywek Ewangelii oraz słowa autorów listów Nowego Testamentu.

Wprowadzenie Bullę ustanawiającą trwający Rok Jubileuszowy Franciszek rozpoczął słowami spes non confundit – „nadzieja zawieść nie może” (Rz 5,5), dodając: „Często spotykamy osoby zniechęcone, które patrzą w przyszłość ze sceptycyzmem i pesymizmem, jakby nic nie mogło dać im szczęścia”. Tę drogę krzyżową przeżyjmy w klimacie modlitwy za wszystkich, którzy dziś najbardziej potrzebują nadziei.

Wprowadzenie Między poszczególnymi stacjami drogi krzyżowej śpiewamy „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami”. Spójrzmy na nasz udział w tym dzisiejszym nabożeństwie jako towarzyszenie Jezusowi w Jego ranach, jako spotkanie podatnego na rany człowieka z dającym się zranić Bogiem, spotkanie zranionego człowieka ze śmiertelnie zranionym Bogiem. Niech to wpatrywanie się w Boże rany pobudzi nas do wejścia na drogę nawrócenia.

Wstęp Wyobraź sobie, że patrzysz z wysoka na cały świat. Zobacz różnorodność świata przyrody i kultur w Afryce, Azji czy Europie. Pomyśl o ludziach. Jedni są bogaci, inni umierają z głodu. Jedni mają piękne, kochające rodziny, inni czują się zupełnie samotni. Jedni żyją w pokoju i bezpieczeństwie, inni pośród piekła wojny. Tak naprawdę, dzisiejszy świat niewiele różni się od świata sprzed nieco ponad dwóch tysięcy lat. Wtedy to Pan Bóg, patrząc na ten świat w całej tej jego różnorodności, stał się człowiekiem. Po co?

Wprowadzenie Każde nabożeństwo drogi krzyżowej konfrontuje nas z ideałami. W życiu porównujemy się do innych: krewnych, znajomych z pracy, sąsiadów. Chrześcijaństwo daje nam przestrzeń do jakże innego rodzaju porównywania się. Chodzi o porównanie się do Jezusa Chrystusa, do Jego miłości, do Jego determinacji. Droga krzyżowa jest jak lustro, w którym nie patrzymy jak wygląda nasza fryzura czy ubiór. Tu przegląda się nasze serce.

Pójdziemy dzisiaj drogą Męki Pańskiej śladami Czcigodnego Sługi Bożego ks. Stanisława Streicha. Bóg w swojej Opatrzności dał mu palmę męczeństwa, aby jego krew przelana w świątyni podpoznańskiego Lubonia umocniła nas w wierze, a poprzez jego beatyfikację, która odbędzie się 24 maja br., zyskamy kolejnego wielkiego orędownika w niebie.