marzec/kwiecień 2025

Eucharystia jest przestrzenią zbawczego działania Boga. To tutaj Bóg „wyprowadza nas z Egiptu” (I czytanie) – z niewoli szatańskich pokus. To tutaj swym „wyciągniętym ramieniem” (I czytanie) „pracuje” nad nami, upodabniając nas do swego Syna. W Komunii Świętej wierzący jednoczy się z Jezusem, który był posłuszny aż po krzyż, który na krzyżu zwyciężył największe kuszenie szatana.

Czym jest pokusa? Diabeł wie, co jest najważniejsze: tożsamość. Każda pokusa podaje w wątpliwość to, kim jest Jezus: jeśli jesteś Synem Bożym zamień kamienie, rzuć się w przepaść; nic nie masz – ja dam ci wszystko. Diabeł poprzez pokusy podważa nasze przekonanie o tym, że Bóg jest dobry, słucha nas, zapewni nam wszystko, czego potrzebujemy.

Rz 10,8–13 Apostołowi nie chodzi tutaj o automatyczną formułkę na uzyskanie zbawienia, która miałaby mieć niemal magiczną skuteczność. Paweł wyjaśnia, że człowiek wierzący w Chrystusa ma mieć w sobie harmonię między tym, co jest w sercu, a tym, jak żyje na zewnątrz. Wiara przyjęta w sercu ma być widoczna na zewnątrz przez jej wyznawanie, świadectwo. Jednak wypowiadane na głos słowa pozostaną puste, jeśli w sercu nie będzie wiary. Święty Jakub tę samą prawdę wyraził bardzo dobitnie: „Wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie.

Święty Karol de Foucauld Nie przez wciąż nowe postanowienia będę lepszy, lecz raczej przez to, realizuję wiernie sformułowane kiedyś postanowienia, o których wiem, że podobają się Bogu (Św. Karol de Foucauld, cyt. za: Karol de Foucauld, Mądrość pustyni. Myśli, Wrocław 1989 s. 44).

W codziennym życiu zwykle uciekamy od samotności. Boimy się pozostać sam na sam z sobą. Zagłuszamy ciszę hałasem, muzyką, rozmową. Bywa, że zakładamy maski, gramy role, żyjemy pozorami, iluzjami. Jednak przeczuwamy, że tak naprawdę przed sobą nigdy nie uciekniemy. Możemy zagłuszyć ważne pytania i problemy na jakiś czas. Ale wcześniej czy później musimy się z nimi zmierzyć.

Wzrusza ta troska Pana Jezusa nie tylko o dusze tych tysięcy ludzi, ale również o ich puste żołądki i kondycję fizyczną na ich powrotną drogę do domu. Czyż Jezusowi zależało, aby dotrzeć do ludzkich serc przez żołądek? A może zyskać wyznawców, popularność, sławę? Nic z tych rzeczy!