marzec/kwiecień 2025

„Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci” (Iz 53,11).

Czy wreszcie przyjąć, że Chrystus cierpiał i umarł za mnie (bardzo trudne do odczucia i zrozumienia)? Przytłoczeni tym dramatem i zmęczeni przygotowaniami do świąt nie zwracamy często uwagi na różne trudne sformułowania. Tym bardziej, że już do nich przywykliśmy. A jak przyjęłaby je osoba bardzo racjonalna, niewierząca lub taka, która dopiero poznaje Boga?

Benedykt XVI (J. Ratzinger) Wielu chrześcijanom (…) wydaje się, jakoby krzyż należało rozumieć w ramach pewnego mechanizmu naruszonego i przywróconego prawa. Miała to być forma, w jakiej nieskończenie obrażona sprawiedliwość Boga została przejednana przez nieskończonej wartości zadośćuczynienie. (…) Na podstawie niektórych pobożnych tekstów nasuwa się wyobrażenie, że chrześcijańska wiara w krzyż przedstawia sobie tak surowo sprawiedliwego Boga, iż wymagał (…) złożenia w ofierze własnego Syna.

Tego dnia czytamy Janowy opis Męki Pańskiej. Jest on o tyle charakterystyczny, że Jan cały proces Jezusa, Jego drogę krzyżową i ukrzyżowanie przedstawia jako proces wybrania, ukoronowania i ustanowienia na tronie nowego króla. W tym opisie nie ma Szymona z Cyreny, który pomaga nieść krzyż Jezusowi, bo Jezus jest wolny, jest królem, niesie krzyż sam.

Dziś, w Wielki Piątek, postawmy sobie ważne z punktu widzenia teologicznego pytanie: czy Jezus musiał umrzeć na krzyżu, aby dokonać dzieła odkupienia? Czy nie mógł tego uczynić na innej drodze? Tomasz z Akwinu twierdził, że wystarczyłaby jedna przelana kropla krwi Chrystusa, aby dokonać dzieła zbawienia. Inni sądzili, że nawet to nie byłoby potrzebne, gdyby Bóg postanowił inaczej. Dlaczego więc Jezus umarł na krzyżu?