Kardynał Hummes napisał, że "w dzisiejszych czasach jest konieczna misyjność, nie tylko ad gentes, ale także w regionach i środowiskach, w których od wieków chrześcijańska wiara była głoszona i pogłębiana, a wspólnoty kościelne się rozwijały. Chodzi tu o misyjność, o ewangelizację misyjną (Redemptoris Missio, 2) wewnątrz wspólnot, w których adresatami są ci, których jako kapłani ochrzciliśmy i których z różnych względów, nie byliśmy w stanie wystarczająco ewangelizować, lub którzy zatracili pierwotny zapał i w konsekwencji się oddalili. Współczesna kultura społeczności – kultura relatywizmu, zeświedczenia, agnostycyzmu i laicyzacji – wymaga od wielu pogłębionej religijności".
Przypadające 4 sierpnia wspomnienie św. Jana Vianneya, patrona proboszczów, stało się okazją, aby zachęcić kapłanów do podjęcia na nowo wysiłków ewangelizacyjnych. "Kościół z natury swojej jest misyjny. Siewca wyszedł siać (Mt 13,3), mówi Jezus Chrystus. Nie ogranicza się on jedynie do rzucania ziarna przez okno, ale wychodzi z domu - przypomina w swoim liście prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa.
Kardynał Hummes podkreślił, że to właśnie księża są "wielkim bogactwem, dynamizmem oraz inspiracją pastoralną i misyjną w społeczności". Dodał też, że bez ich "zdeterminowanego wypłynięcia na głębię (Duc in altum) [...], niewiele lub nic, można zrobić w podjęciu koniecznej misji, zarówno tej ad gentes, jak też na terenach od wieków ewangelizowanych" - pisze kardynał.
Na zakończenie orędzia prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa pisze: "Dziś Kościół z wielką ufnością liczy na was, ponieważ wie i jednoznacznie uznaje, że zdecydowana większość kapłanów – mimo słabości i ludzkich ograniczeń, które wszyscy posiadamy – jest godna składania ofiary codziennego życia dla Królestwa Bożego i kochania Jezusa Chrystusa oraz ludu sobie powierzonego. Są kapłanami, którzy nieustannie się uświęcają przez sprawowanie powierzonej im posługi i wiernie trwają do końca żniwa Pańskiego".
Zapewniając wszystkich kapłanów o modlitwie, kard. Hummes szczególnie wspomina tych duchownych, którzy "cierpią, są schorowani i w podeszłym wieku".