Nowe publikacje dla głoszących słowo Boże

Za kilka dni ukaże się nowy numer "Biblioteki Kaznodziejskiej". Obok tradycyjnych materiałów niedzielnych i świątecznych warto zwrócić uwagę na propozycje konferencji przygotowanych z okazji trwającego od końca czerwca Roku Świętego Pawła, homilie na rozpoczęcie roku szkolnego i święto patrona młodzieży św. Stanisława Kostki, na dzień papieski, zbiegający się z 30. rocznicą wyboru Jana Pawła II oraz rozmowy o liturgii, przygotowane z myślą o spotkaniach z różnymi grupami duszpasterskimi (zwłaszcza liturgicznymi). Z okazji 30. rocznicy wyboru Jana Pawła II, ks. Maciej Szczepaniak przygotował Czytania na październik, które można wykorzystać podczas nabożeństw różańcowych. Tegoroczne Czytania przypominają najważniejsze treści z nauczania naszego wielkiego rodaka. Czytania na październik, wraz z krótkimi wprowadzeniami do tajemnic różańcowych, znajdą się w osobnym zeszycie, dołączonym do bieżącego wydania "Biblioteki Kaznodziejskiej" (nr 5/2008).

O przepowiadaniu w sekularyzowanym świecie, o tym, że współczesny świat nie potrzebuje słów, ale przykładów, a także o przepowiadaniu, które jest nieodłącznie wkomponowane we wspólnotowy charakter życia ludzkiego - możemy przeczytać w sierpniowym numerze miesięcznika "W drodze". Autorami artykułów dotykających problemów współczesnego kaznodziejstwa są David Kammler, Anne Marie Lee, Tomáš Machula i Małgorzata Mazur.

Z nowości wydawniczych proponowanych homilistom i kaznodziejom, a także wykładowcom homiletyki trzeba też wspomnieć książkę ks. profesora Kaziemirza Panusia pt. "Sztuka głoszenia kazań". Ksiądz profesor pisze w niej o umiejętnościach, które pomagają wyrazić prawdę o Bogu w taki sposób, aby zachwycić i pociągnąć wielu słuchaczy. Książka - jak czytamy w omówieniu przygotowanym przez Wydawcę - "przypomina wagę słowa, omawia gatunki homiletyczne, uczy przemawiania skutecznego, podkreśla specyfikę przepowiadania słowa Bożego w mieście, omawia specyficzne cechy kaznodziejstwa maryjnego, patriotycznego i obrzędowego, uwrażliwia na to, by kazanie było obrazowe i w miarę krótkie. Chodzi bowiem o to, by po wysłuchaniu kazania pozostało w słuchaczu coś z westchnienia: szkoda, że skończył, niż z uczucia ulgi: wreszcie skończył".